Hier bij Warnborough Foundation hebben we de verwoestingen gezien die COVID-19 heeft gehad op individuen en de economie over de hele wereld. Het nieuws staat vol met verhalen van mensen die hun baan, hun leven en dierbaren hebben verloren en op zoek zijn naar nieuwe manieren om zichzelf te herontwikkelen. Af en toe kan deze informatie overweldigend aanvoelen. We hebben de neiging om inzicht te verliezen in hoe anderen over de hele wereld worden beïnvloed en wat we kunnen doen om te helpen.
De omstandigheden voor Myanmarese inwoners die in Thailand wonen, zijn bijvoorbeeld verder verslechterd door COVID-19. Door het sluiten van de grenzen tussen landen heeft dit tot gevolg dat de arbeidsmigranten niet kunnen terugkeren naar Myanmar en geen bron van inkomsten hebben. Een artikel in de Global Voices benadrukt dat dit gevolgen heeft gehad voor honderdduizenden arbeidsmigranten, en toch weten ze niet wanneer de bedrijven (hotels, bouw, enz.) weer opengaan om banen naar deze gebieden te halen. Het laatste nieuws is dat de grenzen gesloten blijven tot februari 2021. Hoe gaan de Myanmarese om met het inkomensverlies en de onzekerheid?
We hebben contact opgenomen met Raymond, die in Thailand woont, om enig perspectief te geven op hoe hij zowel professioneel als persoonlijk is beïnvloed door COVID-19. Raymond is geboren en getogen in Myanmar, maar woont en werkt al enkele jaren in Thailand. Het eiland in de Golf van Thailand waar hij nu leeft heeft nu een bevolking van 2000 mensen (voor de crisis waren dat er 5000), dat bestaat uit Thai, een paar honderden expats, waarvan een paar honderden Myanmarese. Het eiland was een zeer populaire vakantiebestemming en werd jaarlijks door honderdduizenden toeristen bezocht. Het toerisme bood werk aan duizenden mensen, onder wie migranten uit Myanmar.
Raymond werkte in toerisme, waardoor hij zijn kleine gezin, vrouw en zoon die bij hem in Thailand wonen, en zijn uitgebreide familie in Myanmar, kon onderhouden. Zijn vrouw werkte vroeger in een kledingwinkel, maar verloor zes maanden geleden haar baan vrijwel direct nadat de COVID-crisis begon. Raymond werkte een aantal jaren als assistent-manager voor een vastgoed beheermaatschappij en ondersteunde vastgoedmanagers voor verschillende panden op het eiland. Tijdens het hoogseizoen was de populaire vakantiebestemming druk en Raymond had een fulltime baan om ervoor te zorgen dat alle toeristen die in de verschillende accommodaties verbleven tevreden waren met hun verblijf. Het feit dat Raymond relatief goed Engels spreekt, stelde hem in staat om voor deze functie te worden aangesteld.
We hebben Raymond leren kennen als een zeer enthousiast persoon die graag wil leren en bijdragen. Hij wil voor zijn gezin zorgen en wenst dat zijn zoon een goede opleiding krijgt die hem zal helpen zijn dromen te verwezenlijken en de mogelijkheid op een zekere toekomst te verbeteren. Al deze dromen en wensen staan nu onder druk. Raymond woont nog met zijn gezin in hetzelfde huis, maar heeft naast zijn huis een groentetuin aangelegd. Hij vertelde ons dat sinds hij en zijn vrouw hun baan hebben verloren, hij naar voedsel zoekt in de jungle, inclusief fruit, groenten, kruiden en wortels, als hij niet genoeg kan kopen om zijn gezin te voeden.
Zijn vindingrijkheid, proactieve houding en ambities zorgen ervoor dat hij zich onderscheidt van de massa. Hij was een van de eersten die het initiatief steunde om voedsel (of geld om voedsel te kopen) te verzamelen en te verdelen onder de leden van de Thaise en Myanmarese gemeenschap. Ook al zou zijn eigen leefsituatie wel wat verbetering kunnen gebruiken, zeker als we zijn omstandigheden vergelijken met die van vele anderen in de westerse wereld, Raymond zou graag een verschil maken en het leven van anderen veranderen. Hij is blij en dankbaar voor elke vorm van steun die hij krijgt en is altijd op zoek naar mogelijkheden om te delen. Deze bescheiden houding zorgt ervoor dat de Warnborough Foundation hem wil steunen om zijn doelen te bereiken.
We begonnen met hem te praten over zijn ambities om een beter begrip te krijgen van zijn dromen en de manier waarop hij deze zou kunnen verwezenlijken. Er zijn veel manieren om het leven van anderen te veranderen, maar voor hem zou het geven van Engelse les de ultieme manier zijn om dat te doen. Hij beseft dat hij een beter betaalde baan heeft kunnen verwerven doordat hij relatief goed Engels spreekt. Raymond zou graag andere leden van zijn gemeenschap dezelfde kans willen geven. Dit deed ons beseffen dat zijn ambities in lijn zijn met de ambities van de Warnborough Foundation, en dat we hem zouden willen steunen om leraar te worden, zodat hij zijn gemeenschap en anderen kan steunen. Hij is het perfecte voorbeeld van een persoon die echt een verschil kan maken en het potentieel heeft om de levens van anderen in zijn gemeenschap te veranderen.
We hebben gemerkt dat alleen het voeren van dit gesprek met hem al een aantal dingen in gang heeft gezet in de Myanmar en expat-gemeenschap. Mensen beginnen zich te realiseren dat veel van de migranten uit Myanmar de wens hebben om te leren en te groeien. Over het algemeen zijn de leefomstandigheden voor arbeiders uit Myanmar die in Thailand wonen niet eenvoudig. De Myanmarese gemeenschap is daarom zeer hecht, deze individuen geven om en steunen elkaar. Lokale fondsenwervers hebben ervoor kunnen zorgen dat de armste gezinnen het hoofd boven water hebben kunnen houden tijdens de huidige crisis door voedsel te doneren en verdelen onder de Myanmarese en Thaise families in nood.
Het is inspirerend om te zien dat mensen om elkaar geven en niet toekijken terwijl anderen lijden. Binnen deze kleine lokale gemeenschap van expats hebben de meesten mensen hun baan echter verloren als gevolg van COVID-19 en zij zullen niet in staat zijn om de hele community van 2000 mensen gedurende langere tijd te ondersteunen. De huidige oplossing wordt zeer gewaardeerd, maar is geen duurzame oplossing. De lokale bevolking beseft dit en is daarom begonnen met het bespreken van de mogelijkheid om Engelse les te geven aan zowel de Myanmar als Thai. Verschillende expats hebben zich al vrijwillig aangemeld en hun tijd en expertise aangeboden om les te geven. Het aantal vrijwilligers en het aantal studenten groeit langzaam. Alle betrokken partijen zijn superenthousiast over de Engelse lessen. Het beheersen van het Engels zal de migranten uit Myanmar en de Thai helpen om betere banen te krijgen in het toerisme. Betere banen zullen hen helpen hun omstandigheden op een duurzame manier te verbeteren die zekerheid biedt voor nu en in de toekomst.
Het enthousiasme en de gretigheid van deze individuen is inspirerend. Het doel is om op 1 november te beginnen met lesgeven aan 3 groepen (kinderen, volwassenen en gevorderden). COVID-19 heeft ernstige gevolgen gehad voor deze vakantiebestemming. De meeste inwoners zitten zonder werk omdat de grenzen van Thailand tot februari gesloten zijn voor buitenlanders. Dit is het juiste moment om de beschikbare tijd en middelen te gebruiken om iets positiefs vast te stellen in een tijd van stress en onzekerheid. De middelen zijn allemaal beschikbaar, nu hoeven er nog maar een paar items te worden gekocht en moeten er praktische zaken worden geregeld om aan de slag te gaan.
Gewoon als een kanttekening. Je vraagt je misschien af hoe de groepen bij elkaar kunnen komen zonder het risico dat COVID-19 zich verspreidt. Veel landen, waaronder Nederland, hebben beperkingen voor mensen die samenkomen. Het eiland is echter 100% COVID-vrij. Daarom gelden er geen beperkingen voor groepen die samenkomen. Nieuwkomers in Thailand zijn verplicht om 2 weken in quarantaine te blijven en worden nauwlettend gemonitord. De regering is er daardoor in geslaagd het land bijna COVID-vrij te houden (volgens de meest recente update van de Wereldgezondheidsorganisatie over het aantal geïnfecteerde mensen in Thailand) en de lokale functionarissen zijn erin geslaagd het eiland virusvrij te houden. Het feit dat het eiland klein is, slechts 21 vierkante kilometer, en alleen per boot te betreden is, maakt het relatief eenvoudig om verspreiding van het virus tegen te gaan. De afwezigheid van het virus op het eiland vormt dan ook geen beperking voor de uitvoering van het project van de Warnborough Foundation.
Donaties voor dit project worden zeer gewaardeerd en goed besteed. De continuïteit van de kennisuitwisseling kan worden gewaarborgd door bijvoorbeeld Raymond in staat te stellen leraar te worden. We streven ernaar dat dit project een duurzaam resultaat heeft en een positieve impact heeft op de hele gemeenschap. We kunnen echter niet voorbijgaan aan de huidige crisissituatie waarin de gemeenschap zich bevindt. Veel gezinnen leven van het gedoneerde voedsel, maar hebben het moeilijk om rond te komen. Aarzel niet om geld te doneren om ook wat directe verlichting te bieden.
Blijf op de hoogte voor meer updates over Raymond en zijn community!
Vergeet niet te doneren om Raymond te helpen zijn doel te bereiken: leraar Engels worden en de Myanmarese gemeenschap op het eiland steunen om de crisis te doorstaan.